Iris dla początkujących
Konwersja i dopasowanie klatek
Konwersja
Jeżeli do tej pory wszystkie operacje były wykonywane na plikach CFA należy dokonać ich konwersji na format RGB lub B&W. Do tego celu używamy funkcji Digital photo->Sequence CFA conversion (rys.6.1.). Użycie funkcji jest oczywiste - należy podać nazwę plików wejściowych (CFA), nazwę plikow wynikowych, ich liczbę i wybrać sposób konwersji (kolor lub B/W).
Rys.6.1. Okno konwersji plików CFA
Na tym etapie wskazane jest sprawdzenie i ewentualne wyrównanie poziomu tła na kolejnych ujęciach. Operacje wyrównania i sumowania kolejnych klatek działają skuteczniej, jeżeli poziom ten jest taki sam (najlepiej w okolicach 0). W celu sprawdzenia poziomu tła można wykorzystać bezparametrową komendę BG. Komenda dotyczy aktualnie załadowanego zdjęcia. Należy wprowadzić ją w oknie komend, nacisnąć ENTER i odczytać wynik w oknie danych wyjściowych. W moim przypadku jest to zazwyczaj liczba większa od zera o wartościach 100-300 (wiele zależy od stanu nieba i czasu ekspozycji). Wyrównanie poziomu tła i sprowadzenie go do dowolnej wartości na wszystkich ujęciach umożliwia komenda:
NOFFSET2 [wejście] [wyjście] [poziom] [ilość]
wejście i wyjście to odpowiednio nazwa plików wejściowych i wynikowych (może być taka sama), poziom to poziom tła na wynikowych klatkach, ilość to liczba plików wejściowych. Warto zaznaczyć, że użycie komendy NOFFSET2 nie wiąże się z możliwością utraty części informacji, ponieważ jej działanie opiera się na normalizacji, anie zwykłym dodawaniu lub odejmowaniu wartości.
Dopasowanie klatek
Tak uzyskane pliki należy dopasować w taki sposób aby odpowiadające sobie obiekty zajmowały dokładnie to samo miejsce na poszczególnych ujęciach. Najprostszą metodą jest wykorzystanie polecenia Processing->Stellar registration (rys.6.2.).
Rys.6.2. Wyrównanie klatek
Podobnie jak w innych tego typu funkcjach należy podać nazwę plików źródłowych (czyli plików przekonwertowanych z formatu CFA zgodnie z opisem umieszczonym powyżej), nazwę plików wynikowych i liczbę plików do wyrównania. Nazwa plików wejściowych i wyjściowych może być taka sama - w takim przypadku pliki wejściowe zostaną nadpisane przez wynikowe. Odradzam stosowanie tego rozwiązania na tym etapie obróbki. Zdarza się, że program nie wyrówna klatek prawidłowo i konieczne jest nawet kilkakrotne powtórzenie całego procesu z różnymi parametrami. W takiej sytuacji warto zachować pliki źródłowe.
Funkcja udostępnia kilka metod wyrównania klatek:
One star - dopasowane jednej gwiazdy. Program wyrównuje kolejne klatki dopasowując położenie jednej gwiazdy. Przed wykonaniem polecenia należy wskazać na pierwszym w sekwencji zdjęciu pojedynczą gwiazdę, zaznaczając wokół niej niewielki prostokąt (przy pomocy myszy z wciśniętym lewym klawiszem). W miarę możliwości należy wybrać wyraźną, jednak nie przepaloną gwiazdę, dobrze odseparowaną od innych. W przypadku tej opcji program dokona tylko przekształcenia liniowego (przesunięcie bez skalowania i obrotu kolejnych klatek). Przesunięcie kolejnych ujęć będzie zapisane w pliku shift.lst tworzonym automatycznie w katalogu roboczym.
One mathing zone - dopasowanie jednej strefy. Program wyrównuje kolejne klatki dopasowując wzór utworzony przez gwiazdy w pojedynczej , zaznaczonej strefie. Jeżeli opcja Select a zone nie będzie zaznaczona wyrównanie uwzględni cały obszar zdjęcia. Moje doświadczenia z programem wskazują, że ten drugi przypadek można zastosować jedynie do zdjęć o niewielkich rozmiarach. W przypadku DSLR-ów lub kamer z dużym przetwornikiem konieczne jest zaznaczenie obszaru - program nie radzi sobie z wyrównaniem tak dużej liczby obiektów. Również w przypadku tej opcji program dokonuje tylko przekształcenia liniowego, a wykonane przesunięcia będą zapisane w pliku shift.lst
Three mathing zone - dopasowanie trzech stref. Program wyrównuje kolejne klatki dopasowując wzór utworzony przez gwiazdy w trzech strefach położonych w górnych narożnikach i na środku dolnej krawędzi zdjęcia. Rozmiar stref ustala się w polu Zone size. W przypadku tej opcji program dokonuje przekształcenia afinicznego (przesunięcie równoległe i obrót), możliwe jest więc wyeliminowanie rotacji pola. Wykonane przesunięcia będą zapisane w pliku shift.lst, a obroty w rot.lst.
Global mathing - dopasowanie globalne. Program wyrównuje kolejne klatki dopasowując wzór utworzony przez gwiazdy na całym zdjęciu lub w zaznaczonym obszarze (w przypadku włączenia opcji Select a zone). Podstawowa różnica pomiędzy tą metodą wyrównania i One mathing zone sprowadza się do stosowanych przekształceń. W przypadku Global mathing można wybrać przekształcenie afiniczne, kwadratowe lub sześcienne. Dwa ostatnie umożliwiają (poza przesunięciem i obrotem) skalowanie kolejnych ujęć. W uproszczeniu można przyjąć, że wyżsży stopień przekształcenia daje większe możliwości deformacji wyrównywanych klatek. Można w ten sposób dopasować zdjęcia zdeformowane przez dystorsję obiektywu, a nawet wykonane różną ogniskową (teoretycznie - w praktyce nie zawsze się to udaje). Funkcja ta jest bardzo czaso- i zasobochłonna. W przypadku dużych różnic często kończy się niepowodzeniem.
