Iris dla początkujących
Złożenie klatek
Wyrównane klatki należy połączyć w jedno wynikowe zdjęcie. Podstawowym sposobem jest wykorzystanie funkcji Processing->Add a sequence (rys.7.1.). Umożliwia ona złożenie klatek na kilka sposobów, poniżej zostaną omówione trzy pierwsze, opis pozostałych zostanie wykonany w osobnym materiale. W każdym przypadku należy określić nazwę (Input generic name) i liczbę (Number) plików wejściowych, pozostałe opcje zależą od wybranej metody.
Rys.7.1. Złożenie klatek
Arithmetic - dodawanie klatek. Wartości odpowiadających sobie punktów są dodawane, obraz wynikowy jest zwykłą sumą wszystkich plików wejściowych. Jeżeli obrazów składowych jest dużo lub zawierają bardzo jasne obszary, sumowanie często prowadzi do wysycenia pewnych fragmentów (piksele osiągają maksymalną intensywność). W ten sposób obraz wynikowy zawiera plamy o maksymalnej jasności, a to powoduje utratę części informacji. Można temu zapobiec zaznaczając opcję Normalize if overflow, która spowoduje wykonaie normalizacji intensywności do wartości 32700, jeżeli podczas sumowania dla któregokolwiek z pikseli będzie osiągnięta wartość 32768.
Median - mediana klatek. Dla każdego z punktów obrazu wynikowego wyznaczana jest mediana odpowiadających mu punktów obrazów wejściowych. Metoda użyteczna w przypadku, gdy klatki składowe zawierają zakłócenia (np. nie usunięte hot piksele, ślad przelatującego satelity, itp.), jednak daje wynik o gorszym stosunku sygnału do szumu w porównaniu z sumowaniem.
Min-Max rejection - dodawanie klatek z usuniętym sygnałem maksymalnym i minimalnym. Wartości odpowiadających sobie punktów są dodawane, jednak przed tą operacją program analizuje klatki składowe i usuwa maksymalną i minimalną wartość sygnału dla każdego składowego piksela. Podobnie jak mediana metoda ta ma zastosowanie w przypadku sekwencji klatek zawierających zakłócenia. Obraz wynikowy ma stosunek sygnału do szumu na poziomie zwykłego sumowania.
Po złożeniu klatek powinieneś obciąć brzegi, które powstały po wyrównaniu kolejnych ujęć. Po pierwsze naciśnij przycisk Auto w oknie poziomów, a następnie przesuń górny suwak w lewo, zbliżając go do pozycji suwaka dolnego tak, aby tło zdjęcia zrobiło się jasne. Teraz przyjrzyj się brzegom - wszystkie nierówności powinny być dobrze widoczne. Znajdź punkt w lewym górnym narożniku, który znajduje się poza nierówno złożonym brzegiem i kliknij w niego lewym przyciskiem myszy - współrzędne zostaną wyświetlone w oknie danych wyjściowych. Powtórz operację dla prawego dolnego narożnika i wykonaj komendę:
WINDOW [x1] [y1] [x2] [y2]
Polecenie to wycina prostokątny fragment obrazu, x1,y1 określają lewy górny, x2,y2 prawy dolny wierzchołek prostokąta. Oczywiście odpowiednie współrzędne odczytujesz z okna danych wyjściowych. Sprawdź jeszcze raz brzegi zdjęcia i powtórz operację jeżeli będzie to konieczne.
Połączenie klatek składowych stanowi zakończenie pierwszego etapu obróbki. Zdjęcie wynikowe należy zapisać poleceniem File->Save lub komendą SAVE [nazwa]. Warto pozostawić kopię tego pliku - umożliwi to powrót do obróbki materiału gdy poznamy nowe techniki lub będziemy chcieli wypróbować nowe oprogramowanie.
