Na tym etapie obróbki korzystam z elementów omówionych w następujących punktach pełnego opisu programu:
Zakładam, że zostały wykonane operacje opisane w poprzednim punkcie, a w katalogu roboczym znajduje się plik m44-wb.pic zawierający zdjęcie z wykonanym balansem bieli.
To już ostatni etap obróbki zdjęcia przedstawiony w tym materiale. Należy wykonać przekształcenie, obejmujące wszystkie punkty obrazu, które zmniejszy ich rozpiętość tonalną i zmieni jego liniową charakterystykę. W tym przypadku zastosowałem podstawową funkcję programu, czyli View->Color stretching (rys.4.1).
Rys.4.1. Color stretching
Eksperymentując z parametrami ustaliłem Stretch na 0.0025, a Intensityna 1.5. Niestety przy czterech klatkach szum jest bardzo duży i zbyt wiele nie da się z tego materiału wycisnąć. Wynik zapisuję poleceniem
save m44-cs
W tym miejscu warto zbadać stan krawędzi obrazu. Zazwyczaj w trakcie operacji dopasowania część klatek będzie przesunięta i/lub obrócona. W efekcie na brzegach kadru powstaną obszary złożone z mniejszej liczby klatek, czyli ciemniejsze i bardziej zaszumione. Taką krawędź należy przyciąć.
W przypadku przykładowego materiału można zauważyć tego typu defekt na lewej i górnej krawędzi w pasie o szerokości 2 pikseli (należy przesunąć w ten obszar kursor myszy i obserwować wartości wyświetlane w linii stanu). Nie jest to wiele, ale zaznaczy się na histogramie. Przycinam zdjęcie wykonując polecenie
window 3 2054 3088 1
Wynik zapisuję pod niezmienioną nazwą
save m44-cs
Na tym etapie zazwyczaj kończę obróbkę w Iris'ie i zmieniam program na PixInsight. Nawet jeżeli zdecydujesz się na wykorzystanie innego narzędzia (PhotoShop, GIMP, itp.) będziesz miał podobny problem - Iris zapisuje dane w postaci liczb ze znakiem, natomiast większość programów używa formatu bez znaku. Wykonując komendę stat można sprawdzić jaki jest aktualny zakres tonalny. W tym przypadku otrzymujemy następujący wynik
Rys.4.2. Statystyka zdjęcia
Problemem są wartości ujemne, które nie będą prawidłowo interpretowane przez programy korzystające z zapisu bez znaku. Istnieje kilka metod rozwiązania tego problemu - ja zazwyczaj przesuwam skalę. Korzystając z wyników statystyki (rys.4.2) można stwierdzić, że najciemniejsze punkty są w kanale czerwonym i mają wartość -476. Upewniam się, że przesunięcie skali o taką wartość nie spowoduje przekroczenia maksymalnego zakresu (3492+476<32767) i wykonuję polecenie:
offset 476
W efekcie otrzymałem zdjęcie, którego punkty są opisane liczbami nieujemnymi, mogę je więc zapisać wykonując polecenie:
savetiff m44
Wynikiem jest 32-bitowy TIF, który będzie można otworzyć w dowolnym edytorze graficznym (akceptującym format 32-bitowy).