Najjaśniejsza część wielkiego kompleksu mgławic nazywanego Obłokiem Molekularnym Oriona. Poza obiektami widocznymi na tym zdjęciu w jego skład wchodzi M78, NGC2024 (Płomień), IC434 (na jej tle widoczna jest ciemna mgławica Koński Łeb), pętla Barnarda oraz wiele mniejszych i mniej znanych mgławic. Cały kompleks położony jest w odległości 1500-1600 lat świetlnych i rozciąga się na przestrzeni kilkuset lat świetlnych. Widziany z Ziemi zajmuje południową część Gwiazdozbioru Oriona. Zdjęcie obejmuje kilka najjaśniejszych obiektów położonych w części gwiazdozbioru określanej jako "miecz". M42 jest najjaśniejszym składnikiem Obłoku Molekularnego i najjaśniejszą mgławicą dyfuzyjną widoczną na niebie. Jej centralna część jest widoczna gołym okiem i była obserwowana już w starożytności, jednak identyfikowano ją jako gwiazdę (znalazła się m.in. w katalogu gwiazd Ptolemeusza). Obecnie za odkrywcę M42 uznaje się Nicolas'a-Claude'a Fabri de Peiresc, który opisał ten obiekt w 1610 roku. Wcześniej obszar ten był obserwowany przez Galileusza, jednak nie zauważył on mgławicy, zidentyfikował jedynie gwiazdę podwójną (θ1Ori) leżącą w jej centrum. W 1769 roku została dodana do katalogu obiektów "kometopodobnych" przez Charlesa Messiera. M42 to obecnie najczęściej badany z obiektów tego typu. Charakteryzuje się wysoką aktywnością gwiazdotwórczą i pozwala na obserwacje procesu powstawania gwiazd oraz układów planetarnych na różnych etapach rozwoju. Znacznie mniejsza M43 formalnie jest częścią M42, jednak optycznie obydwie części rozdzielone są przez ciemniejsze pasma pyłu nazywane "Rybim Pyskiem" (ang. Fish's Mouth). Po raz pierwszy została zidentyfikowana przez Jean'a-Jacques'a Dortous de Mairan ok. 1730 roku jako poświata wokół gwiazdy NU Ori. Trzecim wyraźnym obiektem na zdjęciu jest grupa niebieskich mgławic refleksyjnych powiązanych z zanurzoną w jej wnętrzu gromadą otwartą. Obiekt ten często określany jest jako NGC 1977, jednak formalnie składa się z trzech mgławic: NGC1977, NGC1975 i NGC1973. Trzy niebieskie mgławice rozdzielają pasma ciemniejszego pyłu określane zwyczajowo jako The Running Man Nebula (na moim zdjęciu "Running Man" jest do góry nogami). NGC1977 została odkryta przez Williama Herschela w 1786 roku, a NGC1975 i NGC1973 przez Heinrich'a Louis'a d'Arrest'a odpowiednio w 1864 i 1862 roku.