Koniunkcja Księżyca z Aldebaranem

21. kwietna 2015 roku nastąpiło zbliżenie Księżyca z Aldebaranem, pierwsze z kolejnej serii tego typu zjawisk przypadających na lata 2015-2018. Ze względu 5-stopniowe na nachylenie orbity Księżyca do płaszczyzny ekliptyki co 18 lat nasz satelita zbliża się do gromady Hiliady i zakrywa α Byka, czyli Aldedarana. Gwiazda ta położona jest 5° od ekliptyki i znajduje się w punkcie, w którym Księżyc "zawraca" i powoli wędruje w kierunku ekliptyki, żeby dziewięć lat później znaleźć się 5° ponad jej płaszczyzną i zakryć Plejady. Na krańcach Polski północno-wschodniej nastąpiło całkowite zakrycie, pozostała część Polski mogła zaobserwować bardzo bliską koniunkcję. W wąskim (ok. 4km) pasie przebiegającym w okolicach Węgorzewa i Augustowa widoczne było to co najciekawsze, czyli zakrycie brzegowe - Aldebaran "ślizgał się" po krawędzi Księżyca chwilowo przysłaniany przez nierówności terenu. W moim miejscu obserwacji (Polska zachodnia) Księżyc i Aldebaran zbliżyły się na ok. 2.5’ kątowej. Całe zjawisko przebiegało w ciągu dnia (w chwili największego zbliżenia Słońce było jeszcze nad horyzontem), ale idealna przejrzystość powietrza pozwoliła zarejestrować Aldebarana już dwie godziny wcześniej. Po zachodzie Słońca Księżyc nadal przebywał w pobliżu Aldebarana, tworząc widowiskowy trójkąt z Plejadami i Wenus.